Πώς να παρατηρήσετε την επίδραση της άσκησης στην αύξηση του καρδιακού ρυθμού;

Είτε πρόκειται για υπαίθρια αθλήματα, ποδηλασία, ορειβασία ή αθλήματα αναψυχής, το καθένα έχει τη μοναδική του γοητεία, μπορεί να μας επιτρέψει να ιδρώσουμε ταυτόχρονα, να νιώσουμε την ομορφιά της ζωής.

Ο ρόλος των διαφορετικών διαστημάτων καρδιακού ρυθμού

Κατά τη διάρκεια της άσκησης, ανάλογα με τον διαφορετικό καρδιακό ρυθμό, μπορούμε να την χωρίσουμε σε πολλαπλά διαστήματα καρδιακού ρυθμού, κάθε διάστημα αντιστοιχεί σε διαφορετικά αποτελέσματα προπόνησης.

Ελαφριά άσκηση (50-60% μέγιστου καρδιακού ρυθμού): Αυτό το εύρος είναι συνήθως κατάλληλο για άσκηση χαμηλής έντασης, όπως περπάτημα ή εύκολη ποδηλασία, η οποία βοηθά στη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος, στη βελτίωση του βασικού μεταβολισμού και στην αποκατάσταση της φυσικής κατάστασης.

Άσκηση μέτριας έντασης (60-70% μέγιστου καρδιακού ρυθμού): Αυτό είναι το καλύτερο εύρος καρδιακού ρυθμού για αερόβια άσκηση, που παρατηρείται συνήθως σε δραστηριότητες μέτριας έντασης όπως το τζόκινγκ και η ποδηλασία. Βοηθά στη βελτίωση της καρδιακής και πνευμονικής λειτουργίας, στην αύξηση της αντοχής και στην καύση λίπους.

Άσκηση υψηλής έντασης (70-80% του μέγιστου καρδιακού ρυθμού): Η άσκηση που εκτελείται σε αυτό το εύρος, όπως η διαλειμματική προπόνηση ή το τρέξιμο σπριντ, βοηθά στην αύξηση της καρδιοαναπνευστικής αντοχής, στην επιτάχυνση του μεταβολισμού και στη βελτίωση της συνολικής αθλητικής απόδοσης.

Ακραία δύναμη (90-100% μέγιστου καρδιακού ρυθμού): χρησιμοποιείται κυρίως για σύντομες περιόδους προπόνησης υψηλής έντασης, όπως η HIIT. Αυτή η ένταση άσκησης μπορεί να βελτιώσει γρήγορα την αναερόβια αντοχή, αλλά θα πρέπει να αποφεύγεται η διατήρηση σε αυτό το εύρος για μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε να μην προκληθεί υπερβολική κόπωση ή τραυματισμός.